Η Α' Νευρολογική Κλινική Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ - Αιγινήτειο Νοσοκομείο σε συνεργασία με τη Β' Νευρολογική Κλινική Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ - Νοσοκομείο "Αττικόν" συνέπραξαν στη διοργάνωση του Συνεδρίου "Ημέρες Νευρολογίας: Από την Παθογένεια στη Θεραπεία". Το πρώτο μέρος του Συνεδρίου έλαβε χώρα στο Airotel Stratos Vassilikos την 27η Ιανουαρίου 2018 και ήταν αφιερωμένο στην Κεφαλαλγία.
Η Kεφαλαλγία αποτελεί μία από τις συχνότερες νόσους στο γενικό πληθυσμό και μία από τις συχνότερες αιτίες αναζήτησης ιατρικής φροντίδας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 47% του ενήλικου πληθυσμού έχει εμφανίσει κεφαλαλγία τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους. Για ένα σημαντικό αριθμό ανθρώπων η κεφαλαλγία αποτελεί μία χρόνια, ενίοτε καθημερινή συνθήκη που επιβαρύνει σημαντικά την προσωπική, οικογενειακή κι επαγγελματική τους καθημερινότητα, επηρεάζοντας σημαντικά την συνολική ποιότητα ζωής.
Στο Συνέδριο παρουσιάστηκαν οι πλέον πρόσφατες ιατρικές εξελίξεις και τεχνικές για την αντιμετώπιση ασθενών με κεφαλαλγία. Η Μαριλένα Σμυρνιώτη έθιξε το ζήτημα του ψυχολογικού παράγοντα στο διαχείριση της χρόνιας ημικρανίας, παρουσιάζοντας δύο κλινικά περιστατικά.
Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από 3 σημαντικά ζητήματα:
- Γιατί κάποιοι ασθενείς "πάνε καλύτερα" από κάποιους άλλους;
- Τι σημαίνει "πάω καλύτερα" για τον επαγγελματία υγείας;
- Τι σημαίνει "πάω καλύτερα" για τον ίδιο τον ασθενή;
- Τι *σημαίνει* ο πόνος για τον ασθενή;
- Τι εξυπηρετεί;
- Πώς προσδιορίζει τη ζωή του;
- Πώς διαμορφώνεται η σχέση του προσωπικού υγείας και του ασθενούς;
- Τι σημαίνει η σχέση αυτή για τον ασθενή και ποιες μορφές μπορεί να πάρει;
Η ψυχολογική επιβάρυνση και συν-νοσηρότητα που συνοδεύει τις χρόνιες επώδυνες νόσους και κατά συνέπεια τη χρόνια κεφαλαλγία, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την πρόγνωση της νόσου, την εξέλιξη του πόνου, καθώς και την ανταπόκριση και τη συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπεία. Η κυκλική, διαδραστική σχέση νόσου, πόνου και ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης επισημαίνεται στις συστηματικές ανασκοπήσεις της υπάρχουσας βιβλιογραφίας. Η ηλικία, το φύλο, η ένταση του πόνου, ψυχοκοινωνικά προβλήματα, η ανεργία και τα οικονομικά επιδόματα αποτελούν διαμεσολαβητικούς παράγοντες που επιδρούν στην εξέλιξη και την πρόγνωση της νόσου. Άλλοι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες που συνανώνται σε ασθενείς με χρόνιο πόνο είναι η κατάχρηση ουσιών ή φαρμάκων, διαταραχές διάθεσης, δυσκολίες επαγγελματικής ένταξης, καθώς και ελλιπείς δεξιότητες διαχείρισης καταστάσεων και προσαρμογής.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τη Χρύσα Αρβανίτη για την εμπιστοσύνη και την πρόσκληση. Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κο Βουμβουράκη και την κα Κωστοπαναγιώτου, που προέδρευσαν στο Τραπέζι.
Με εκτίμηση,
Μαριλένα Σμυρνιώτη