Οι κρίσεις πανικού είναι μια από τις συνηθέστερες αιτίες που μπορούν να ωθήσουν κάποιον να επισκεφτεί το γραφείο του ψυχολόγου. Υπολογίζεται ότι το 1-4% του πληθυσμού παθαίνει κάποια στιγμή στη ζωή του κρίσεις πανικού σε διαφορετικές ηλικίες. Η συχνότητα πάντως είναι μεγαλύτερη σε ανθρώπους μεταξύ 20 και 35 ετών. Παρά το γεγονός ότι οι κρίσεις πανικού δεν αποτελούν κίνδυνο για την σωματική υγεία του ατόμου, είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εμπειρία. Το άτομο βιώνει ένα πλήθος συμπτωμάτων. Δεν είναι απαραίτητο ότι το άτομο θα τα βιώσει όλα, αλλά τα συνηθέστερα είναι:
- Δύσπνοια - αίσθηση πνιγμού (το άτομο νιώθει ότι δεν του φτάνει ο αέρας).
- Ταχυκαρδία και αίσθημα παλμών.
- Τάση λιποθυμίας.
- Ζάλη και τρέμουλο.
- Αίσθημα αστάθειας και έλλειψης ισορροπίας.
- Αίσθημα βάρους στο στήθος, σαν να είναι πολύ βαρύ και θα πνιγεί.
- Μούδιασμα και μυρμηγκιάσματα σε όλο το σώμα.
- Εξάψεις-ρίγη και έντονη εφίδρωση κυρίως στα άκρα.
- Ναυτία και στο στομάχι και έντονη τάση προς εμετό.
Εκτός από τα σωματικά συμπτώματα βιώνουν πανικό, την αίσθηση ότι θα πεθαίνουν, έντονα την αίσθηση ότι είναι αβοήθητα. Επίσης ένα συνηθισμένο σχόλιο είναι ότι "τρελαίνομαι".
Τα αίτια των κρίσεων πανικού ποικίλουν. Συνήθως είναι ένας τρόπος του οργανισμού να προσπαθήσει να διαχειριστεί το υπερβολικό συναίσθημα ή στρες. Είναι πάντως σημάδι ότι το άτομο έχει υπερφορτωθεί την συγκεκριμένη περίοδο και ότι χρειάζεται βοήθεια.
Η αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού γίνεται είτε με ψυχοθεραπευτική ή με φαρμακευτική προσέγγιση. Η διάγνωση της διαταραχής πανικού θα γίνει αν αντιμετωπίζετε επαναλαμβανόμενες και απροσδόκητες κρίσεις πανικού που ακολουθούνται από τουλάχιστον ένα μήνα συνεχούς άγχους ή ανησυχίας σχετικά με το ενδεχόμενο νέων κρίσεων. Αυτό λέγεται «άγχος προσμονής» και είναι από τα πολύ ενοχλητικά και επίμονα συμπτώματα.
Πανοπούλου Μυρτώ